Rasy, które z przyczyn fizjologicznych mogą wydawać się zbyt smukłe, to np.: charty, irlandzkie wilczarze, psy faraona, psy rasy podenco. W rzeczywistości są one prawidłowo zbudowane, a „chuda” sylwetka to ich cecha genetyczna. Pomimo podkasanego brzucha zdrowi przedstawiciele tych ras są odpowiednio umięśnieni i pełni energii Maskotka interaktywna Pies FIGO reagujący na komendy głosowe, rasa: Beagle. Wypowiedz jedną z komend, a szczeniaczek wykona Twoje polecenie: Waruj; Poproś; Siad; Zatańcz; Daj głos; Zaśpiewaj; Należy użyć 4 baterii typu AA (1,5V). Uwaga! Produkt nieodpowiedni dla dzieci poniżej 3 roku życia. 28 cm. 79, 78 zł. Gwarancja najniższej ceny. zapłać później z. sprawdź. kup 30 zł taniej. 88,77 zł z dostawą. Produkt: Maskotka Pluszowy Pies Husky 32 cm piesek Pluszak. dostawa pojutrze. To pies — Jack Russell Terrier — na którym opierał się pies Target. Nie tylko to, ale pies siedzi w wózku Target, co jest jak Incepcja z psami. Jest też uroczy, jak wszystko może być, co też nie boli. … Koniecznie zapisz się do naszego newslettera, aby otrzymać Pies Dnia prosto do Twojej skrzynki odbiorczej. Kup teraz: Maskotka pies za 5,00 zł i odbierz w mieście Kraków. Szybko i bezpiecznie w najlepszym miejscu dla lokalnych Allegrowiczów. 💰 Cena maskotka pies rafik czarny 23 cm i rabaty: Zapraszamy do zapisania się na nasz newsletter. Będziemy Cię informować o nadchodzących promocjach i rabatach jak maskotka pies rafik czarny 23 cm. 🔎 Nie tylko Maskotka Pies Rafik czarny 23 cm, zobacz na sklepie nasze pozostałe ciekawe propozycje od TULILO: pPazUR7. Szpic miniaturowy (pomeranian) jest drobnym psiakiem, o wesołym usposobieniu. Żywienie pomeraniana skupia się na dostarczeniu mu odpowiedniej dla niego proporcji białka, tłuszczy i niewielkiej ilości węglowodanów z dobrej jakości źródeł. Odpowiednie zbilansowanie pokarmu oraz dostarczenie wszystkich składników odżywczych pomaga temu psiakowi zachować zdrowie fizyczne i psychiczne, a do tego – utrzymuje jego sierść w doskonałej kondycji. Na co warto zwrócić uwagę, dobierając żywienie do pomeraniana? Ludzie lekceważący pomeraniany, kojarząc je jedynie z psami „do torebki” na pewno tego nie wiedzą! Szpice uchodzą za jedną z najstarszych ras psów. Ich pochodzenie również może budzić dumę – psy tej rasy wywodzą się prawdopodobnie od wilka arktycznego lub od psa torfowego żyjącego około 6 tysięcy lat temu. Przeszły długą drogę, zanim trafiły do ludzkich domów, gdzie są dopieszczane i zadbane. Niegdyś szpice popularne były przede wszystkim na wsiach. Trzymane często w okropnych warunkach służyły ludziom w rozmaity sposób. Szpic miniaturowy, a więc Pomeranian jest bliższy naszym stronom, niż może się to wydawać. Jego nazwa (Pomeranin) wzięła się od Pomeranii, czyli po polsku Pomorza (kraina historyczna na terenie Polski i Niemiec, u ujścia Reknicy, Odry i Wisły do Morza Bałtyckiego). Rasa to pochodzi z Niemiec. Specyfika rasy Pomeranian– Czym karmić psa rasy pomeranian? Psiaki rasy Pomeranian mają dużo energii, a ich niezwykle pocieszną cechą jest wiecznie uśmiechnięty pyszczek. Wygląd spokojnej maskotki to tylko pozory – pies ten bardzo chętnie (i szybko) uczy się sztuczek. Bez problemu bierze udział w psich sportach, jak agility czy taniec z psem. Najbardziej aktywne psiaki mają największe zapotrzebowanie energetyczne. Jednak niezależnie czy ćwiczysz z psem, czy po prostu aktywnie się z nim bawisz – dbaj o staranne zaspakajanie jego zapotrzebowania na składniki odżywcze. Pomeranian lubi znajdować się w centrum uwagi. Chociaż nie zawsze będzie tolerował obcych – potrzebuje czułej opieki i regularnej pielęgnacji. Mówi się, że jest psem jednego opiekuna. Ma stosunkowo niewielkie wymagania mieszkaniowe, a więc nie będzie przeszkadzało mu mieszkanie w kawalerce. Najważniejsze, by miał odpowiednią dla siebie, dzienną porcję ruchu. Psiak ten może dogadać się z dzieckiem, pod warunkiem, że jest ono nauczone szacunku do granic psa, które komunikuje on za pomocą mowy ciała. Warto brać pod uwagę, że szpic miniaturowy jest o wiele drobniejszy i delikatny niż inne szpice (waży przeciętnie tyle, co kot), a więc łatwo jest go zranić, nawet w nieplanowany sposób. Zobacz: Mowa ciała psa – Sygnały uspokajające u psa Z czego powinna składać się dieta Pomeraniana? – Czym karmić psa rasy pomeranian? Zalecenia odnośnie żywienia psa rasy Pomeranian zmieniają się wraz ze wzrostem wiedzy o żywieniu. Niegdyś, szczególnie na wsiach, szpice musiały przeżyć na tym co zostało z ludzkich stołów. Potem natomiast dzielnie znosiły eksperymenty żywieniowe, jakie wprowadzano dla psów na dworach. W momencie, gdy szpic miniaturowy utracił swój instynkt polowania – nie mógł już dożywiać się, polując na drobne zwierzęta, co czynili jego kuzyni. Stąd zdany był wyłącznie na łaskę człowieka, który ciągle szukał diety najlepszej dla psa. Zobacz: Historia karmienia psów – karmy suche i mokreDzisiejsze zalecenia żywieniowe określone są przez FEDIAF (The European Pet Food Industry) i stanowią solidne podstawy do zdrowego sposobu karmienia futrzastych podopiecznych. Określenia zawierają ilość białka, tłuszczy i innych składników, jakie powinna zawierać psia dieta – dla jej najlepszych efektów. Najłatwiejszym sposobem żywienia Pomeraniana jest podawanie mu pełnowartościowych karm mokrych. Niektórzy nadal posiłkują się karmą suchą, jednak jako sklep ze zdrową żywnością dla zwierząt nie zalecamy takiego typu karmy. Dla najlepszej przyswajalności karmy ważne jest, aby nie była ona mocno przetworzona – a to właśnie karma sucha należy do najbardziej przetworzonych produktów dla zwierząt. Dlaczego nie warto karmić psa suchą karmą? Warto wziąć pod uwagę fakt, z czego powinna składać się karma dla Pomeraniana. Będzie to przede wszystkim mięso oraz niewielka ilość podrobów i warzyw. Mięso w karmie dla Pomeraniana Idealnie, jeżeli karma dla psa rasy pomeranian zawiera mięso na pierwszym miejscu w składzie. Warto wziąć pod uwagę fakt, że „mięso i produkty uboczne…” nie oznaczają tego samego co mięso, ponieważ zawierają w sobie niskiej jakości odpady z produkcji rzeźniczej. Szukając karmy dobrej jakości, kierujemy się tym, aby zawierała ona pełnowartościowe mięso. Jeżeli chodzi o podroby – dobrze jeśli nie przeważają one w karmie. Ich zbyt duża ilość może prowadzić do biegunki. Niestety producencie nie zawsze zaznaczają dokładny udział podrobów w karmie. Warzywa Warzywa w diecie Pomeraniana są źródłem błonnika pokarmowego, soli mineralnych, witamin oraz węglowodanów. Psiaki te są mięsożerne, natomiast w odróżnieniu od kotów są w stanie przyjmować wartości odżywcze z ugotowanych lub startych warzyw. Warzywa w karmie stanowią dopełnienie mięsnego posiłku. Zboża? Po modzie na żywienie psów ryżem z kurczakiem na pewno zastanawiasz się jaką rolę w psiej diecie pełnią zboża. Ryż, makarony czy pszenica wykorzystywane są w karmach jako najtańszy wypełniacz. Jako produkty z dużą ilością węglowodanów szybko zapełniają brzuch psa. Nie chodzi jednak o ilość produktu, a o jego jakość. Dlatego zdecydowanie lepszym dopełnieniem karmy będą warzywa. Ponadto, ryż stanowi najczęściej uczulający składnik. Pamiętaj zatem, że karma dla psa nie musi zawierać zbóż. Zobacz: Czy pedigree to dobra karma dla psa? Alternatywy dla karm ze sklepu – Czym karmić psa rasy pomeranian? Pamiętajmy, że dieta Pomeraniana musi zawierać określoną ilość składników odżywczych i ich zbilansowanie. Dlatego decydując się na dietę domową warto korzystać z wytycznych diety BARF/RAW dla to dieta oparta na surowym lub gotowanym (gotowany BARF) mięsie oraz podrobach i startych lub gotowanych warzywach. Aby żywienie to było pełnowartościowe – sami musimy je suplementować. Nie robimy tego oczywiście „na oko”, a zgodnie z wiedzą o odpowiedniej suplementacji pokarmów dla psów. Jeśli nie mamy ochoty uczyć się w tym temacie – kluczowym aspektem jest wsparcie dietetyka zwierzęcego, który układa dla nas przepisy na mieszanki dla naszych maluchów. Odpowiednie diety domowe dla pomeranianów wymagają wiedzy i czasu w ich przygotowywaniu, ale odpłacają się wieloma zaletami. Przede wszystkim sami dobieramy składniki posiłków naszego pupila, dzięki czemu możemy komponować dietę idealnie pod potrzeby naszego pupila. Zwłaszcza psiaki chore skorzystają z takiej diety, oczywiście pod okiem zoodietetyka i weterynarza. Zobacz: BARF dla psa – jak zacząć? Wszystko o żywieniu psa surowym mięsem. Przykłady odpowiednich karm – Czym karmić psa rasy pomeranian? Naszą propozycją dla psów rasy pomeranian są delikatne karmy wysokomięsne, bez zawartości zbóż. Bardzo dobrze, jeśli karma posiada krótki skład i nie więcej niż dwa rodzaje białka – dzięki temu w przypadku alergii będziemy w stanie szybciej określić, co uczula naszego malucha i jakich źródeł białka w karmie unikać. Zobacz także: Dlaczego sucha karma jest szkodliwa dla psa? Jaka karma dla psa uczulonego na kurczaka? Czy weterynarz może polecać szkodliwy sposób żywienia? co mają wspólnego niedźwiedzie i psy, zadajesz sobie pytanie? czasami więcej niż myślisz, zwłaszcza jeśli chodzi o te 25 ras psów! Zobacz i przekonaj się sam! Great Pyrenees Mountain Dog Great Pyrenees Mountain dog to duże, delikatne i inteligentne psy, które od dawna są używane jako strażnicy zwierząt i pasterze w Pirenejach górskich we Francji i północnej Hiszpanii., wyglądają podobnie do Golden Retrieverów i Labradorów, ale są lepszymi stróżami niż te dwie rasy. Nie tylko, ale są również większą rasą i mają puszystą sierść. Kiedy rodzą się szczenięta z Pirenejów, wszystkie wyglądają jak małe Miśki, z którymi można się tylko przytulać. Bernedoodle Berneńskie psy górskie wyglądają już dość modnie, ale w połączeniu z Pudlami wyglądają jak te duże, puszyste, wielokolorowe niedźwiedzie, którymi chętnie się przytulasz., Bernedoodle nie tylko będzie wyglądał jak mały miś, gdy jest szczeniakiem, ale będzie wyglądał jak niedźwiedź nawet, gdy dorośnie. te krzyżówki są jednymi z najbardziej inteligentnych, ponieważ łączą mózgi dwóch potężnych ras: pudli i psów Berneńskich. Chociaż rzeczywiście będzie gwiazdą sąsiedztwa ze względu na swój wygląd, jesteśmy pewni, że wszyscy naprawdę zakochają się w jego pięknej osobowości., Sheepadoodle photo Credits: Pudles 2 Doodles kolejny szczeniak Doodle, który niewiarygodnie przypomina niedźwiedzie! Te szczenięta mają niesamowite cechy i mogą być psy średniej lub dużej wielkości. W zależności od ich starego angielskiego owczarka rodzica mogą wyrosnąć na naprawdę duże psy, które nie będą idealne psy mieszkalne. jednak, chociaż mogą zaskoczyć swoją wielkością, Owczarki są również bardzo popularne ze względu na ich płaszcz., Nie tylko jest hipoalergiczny i nie rzuca się prawie wcale, ale także ze względu na Kolory. Często nazywane są psami Panda, ponieważ często mogą mieć plamę czarnego lub białego płaszcza na jednym lub obu oczach. miniaturowy Golden Retriever Instagram: @finntheminiretriever miniaturowy Golden Retriever, czyli tzw. Comfort Retriever jest ładniejszą, mniejszą wersją standardowego Golden retrievera. Jeśli myślałeś, że w końcu oddaliliśmy się od pudli, to się mylisz., miniaturowe Golden retrievery nie są czystymi Golden retrieverami, ale są skrzyżowane z Pudlami. Czasami można je również krzyżować ze spanielami, ale często powoduje to problemy z temperamentem. Ich Pluszowy wygląd oraz praktyczny rozmiar sprawiają, że pies ten jest idealnym rozwiązaniem dla rodzin z mniejszymi domami. Black Belgian Shepherd Puppy chociaż wyglądają bardziej jak czarne wilki, gdy dorastają, Czarne belgijskie szczenięta owczarki bardzo przypominają niedźwiedzie. Jesteśmy pewni, że mama miś pomyliłaby to z własnym dzieckiem., musimy przyznać, że spośród wszystkich innych pluszowych psów, Czarny Owczarek belgijski jest najbardziej elegancki. Jednak nie pozwól, aby ich zdumiewający wygląd cię oszukać, są pełne energii i zawsze będą gotowi do gry. Poochon Poochon jest wspaniałym skrzyżowaniem Bichon frisé i pudla zabawkowego, który jest również nazywany Bichon poo lub bichpoo. Ten piękny krzyżówka „doodle” jest tak popularny ze względu na swoją przyjazną osobowość i jego wygląd pluszowego misia., wymagają wiele uwagi i uczucia, i są zazwyczaj bardzo towarzyskie psy, które uwielbiają spędzać czas wokół swoich ludzi. Tak więc, jeśli chcesz sobie jeden cute poochon puppy, mieć pewność, że wkrótce będzie ulubionym psem wszystkich. Cavachon małe misie jak psy są zwykle mieszane z rasą futrzanego futra. Podobnie jest w przypadku cavachonów. Są mieszaniną kawalerzystów i bichonów., chociaż ich temperament może być mniej milutki niż jeden z piesków, z pewnością będą pełni energii i będą starali się bawić swoimi imponującymi sztuczkami. Pomchi Pomchi jest skrzyżowaniem Pomchi i Chihuahua. Są to całkowicie słodkie, zabawkowe psy o zdecydowanej osobowości. Pomchis są bardzo opiekuńcze wobec swoich właścicieli i zrobią wszystko, aby chronić Cię przed potencjalnymi zagrożeniami(nawet jeśli tak naprawdę nie byliby w stanie). Kiedy są szczeniakami, mają taki Misiowy wygląd., Ale jak tylko dorosną, zyskują wygląd Chihuahua. Cavapoo Ooops, wygląda na to, że wszystkie krzyżówki Doodle wyglądają jak pluszaki, gdy są szczeniakami! Dzięki pudelku! Ten jest podobny do Cavachona, tyle że zamiast Bichona Cavalier Spaniel miesza się z pudlem! te psy mają kochającą i ostrożną naturę, są wyjątkowo przyjazne wobec innych ludzi i dzieci. Cavapoos są w wielu kolorach i mogą być do 14 cali wysokości., Jednak ich ostateczny rozmiar dorosłego zależy od rodzaju pudla, z którym są krzyżowane. Australijski szczeniak Labradoodle Jeśli chcesz mieć większego psa, który nadal wygląda jak mały niedźwiedź, gdy jest mały, możesz chcieć sprawdzić australijskiego Labradoodle. Te szczenięta mają wyjątkową osobowość i są najbardziej sympatycznymi zwierzętami dla każdego, kto może zapewnić im wystarczającą ilość ćwiczeń., Ta urocza rasa jest wynikiem krzyżowania 6 różnych ras: pudle, Labrador Retrievery, Irlandzkie wody spaniele, Curly Coat Retrievery, Amerykański Cocker Spaniel i angielski Cocker Spaniel. szczeniak Bouvier des Flandres Ta stara rasa, pochodząca z regionu Flandrii, słynie z tego, że doskonale nadaje się do stróżowania i jako pies stróżujący, ale także jako kochający pies rodzinny. Full grown Bouvier des Flandres to olbrzymi, silny, czarny długowłosy i brodaty pies z korą, która może zamrozić kości., Z drugiej strony szczeniak Bouviera wygląda jak słodki, malutki niedźwiedź, a nie przyszły pies. Chow-Chow Chiński Chow Chow, oprócz niebieskiego języka i charakterystycznych cech głowy i płaszcza, wygląda jak mały niedźwiedź w wielu etapach swojego życia. szczenięta Chow wyglądają jak niedźwiedzie, zwłaszcza te czarne, a podobieństwo niedźwiedzi pozostaje nawet u dorosłych psów Chow Chow., Pudel szczeniaki jedynym stworzeniem, które może przypominać dorosły, zadbany pudel, jest może inny pudel. Pudelki to jednak zupełnie inna historia. szczeniaki Pudelkowe, szczególnie te morelowe, tak bardzo przypominają misie vintage, że nie można być pewnym, który z nich jest pudlem, a który zabawką. szczenięta Eurasier Eurasier, czyli pies Euroazjatycki, należy do rodziny Spitz, pochodzącej z Niemiec., Ten średniej wielkości pies jest doskonałym domowym zwierzakiem, ale pozostaje zarezerwowany dla obcych. choć dorosłe Eurasiery wyglądają jak psy i nic więcej, szczeniaki Eurasier, zwłaszcza te ciemne (wszystkie kolory są dozwolone przez standard) wyglądają jak małe niedźwiedzie. szczenięta Akita zanim ich uszy wyprostują się i uzyskają charakterystyczne rysy twarzy podobne do LISA, szczenięta Akita wyglądają prawie jak małe misie, gdy są jeszcze małymi futrzanymi kuleczkami., nogi są dalekie od długich i wdzięcznych, które później staną się, więc wygląd niedźwiedzia wzbogacony jest głupkowatym, niedźwiedzim chodzeniem wszystkich młodych szczeniąt. Co więcej, Akita Inu jest często wyborem zapracowanych ludzi, ponieważ tolerują samotność w ciągu dnia. Pomorzanie Pomorzanie nie mogą być postrzegane jako psy, jeśli chodzi o wygląd, chociaż zdecydowanie są psami, jeśli chodzi o charakter., jednak, Pomorzanie mają tendencję do wyglądu małych, puszystych wersji misiów, zwłaszcza jako szczeniaki, zarówno wyglądem i postawą, jak i ruchem niedźwiedzia, gdy są bardzo młode. Keeshond i American Eskimo Spitz Mix Keeshond zmieszany z American Eskimo Spitz daje, jak ilustruje zdjęcie – mały miś!, żadna z tych dwóch ras nie przypomina niedźwiedzia, ponieważ pies osiąga dorosły wiek (w rzeczywistości obie wyglądają trochę jak lis), ale w młodym wieku futerkowym, Keeshond eskimoskie dziecko może łatwo przejść jako zagubiony niedźwiedź. owczarka Kaukaska owczarka Kaukaska powszechnie hodowana jako pies stróżujący i stróżujący w Europie Wschodniej i Rosji, owczarka Kaukaska to gigantyczna rasa psów, pierwotnie używana do obrony Farm i stad przed niedźwiedziami i wilkami w górach Kaukazu., Dorosłe Owczarki to ogromne, szarawe psy średniej długości, a ich pulchne, puszyste szczeniaczki wyglądają jak małe niedźwiedzie. szczenięta Samoyed zanim uzyskają zarośnięty wygląd lisa polarnego, Samoyed szczeniaki nie mają tak spiczastych twarzy i są generalnie grubsze i bardziej futrzane. wyglądając bardziej jak Owłosione płatki śniegu niż prawdziwe psy, Samoyed szczeniaki przypominają polar-niedźwiedzie dzieci, z tylko ciemnymi oczami i nosem, aby powiedzieć, która strona szczeniaka jest w pytaniu., szczenięta mastifa tybetańskiego biorąc pod uwagę rozmiar, dorosły Mastif tybetański widziany z daleka może przejść za niedźwiedzia. Ale jeśli chodzi o ich puszystość i chudość jako szczeniąt – są to cechy, które dzielą z małymi niedźwiedziami. te ogromne łapy wskazują na to, jak gigantyczny będzie szczeniak, ale również ładnie dodają się do ogólnego wyglądu niedźwiedzia., Golden doodle Pup niesamowicie popularne zarówno ze względu na świetny charakter, jak i ogólną słodkość, Golden Doodle pups przejęły internet, gdy ktoś zauważył podobieństwo między Golden doodle pups i retro pluszowe zabawki. naprawdę, spójrz na niego-kolor, Te okrągłe czarne oczy – czy miś został zaprojektowany po szczeniaku? Owczarek niemiecki, Akita i Corgi Mix Puppy ten konkretny szczeniak dosłownie wygląda jak dziecko-czarny niedźwiedź., Tak niesamowita mieszanka tych trzech ras nie może okazać się zła, prawda? na wpół wyrośnięte spiczaste uszy, okrągłe oczy, pulchne policzki, a kolor naprawdę prowadzi do przekonania, że to, co widzi, to nie szczeniak, ale mały niedźwiedź, który się pomylił i ma tendencję do szczekania. Alaskan Malamute Puppy wraz z wiekiem Alaskan malamuty stają się coraz bardziej wilcze. Ale w pewnym momencie ich szczenięcych dni, Alaskan Malamute dzieci, zwłaszcza te grubsze, wydaje się mieć pewne cechy niedźwiedzia., biorąc pod uwagę całą puszystość, ogromne łapy i policzki, te szczeniaki naprawdę wyglądają, jakby wyrosły na eleganckie, białe i szare niedźwiedzie. ALASKAN malamutes są często porównywane do Siberian husky. Sarplaninac Puppy sarplaninac Puppy, rasa używana jako psy stróżujące i pasterskie, chroniące stada przed wilkami i niedźwiedziami, można łatwo pomylić z małymi niedźwiedziami. wszystkie puszyste, pulchne i szarawe – naprawdę sprawiają wrażenie, że mogą się zgubić., Ogromne łapy, które są charakterystyczne dla wszystkich ras olbrzymich, również dodają się do obrazu. Nowofundlandczyk Ogromne łapy, puszysty płaszcz, okrągłe ciemne oczy, pulchne policzki i ogólna chudość – Nowofundlandczyk może bez problemu przejść do czarnego niedźwiedzia. Dorośli nowicjusze, biorąc pod uwagę, jak duże są, widziani siedzący z pewnej odległości, mogą również pomylić jednego z biegających w przeciwnym kierunku lub bawiących się w martwych! czy ten artykuł był pomocny?YesNo Uwaga:, Zawsze przekaż wszelkie pytania dotyczące stanu zdrowia Twojego zwierzaka do lekarza weterynarii, lokalnego szpitala dla zwierząt lub innego wykwalifikowanego lekarza weterynarii. adres e-mail gotowy Historia rasy Dawniej prawie każda rodzina robotnicza z północnej Anglii miała bedlington terriera – to z tamtych czasów pochodzą niezbyt wyszukane epitety jak 'pudel dla biednych' czy 'pociecha górnika'. Na szczęście, już o nich zapomniano, a nazwa 'owieczka' wciąż jest w obiegu! Urodzony w Northumberland Ten brytyjski terier o wyglądzie niedużej owieczki pochodzi z okolic miejscowości bedlington w Northumberland, hrabstwie północnej Anglii leżącym już przy granicy ze Szkocją. Do jego powstania niewątpliwie przyczynił się dandie dinmont terier i pudel, choć pewno po charcie angielskim whippecie odziedziczył charakterystyczną sylwetkę i lekki zwinny ruch gazeli. Psy te od stuleci wrosły w brytyjski krajobraz, a w końcu XVIII wieku było ich tyle, że rozpoczęto rejestrację nowo narodzonych szczeniąt, by móc później wystawić im prawidłowe rodowody. Ulubieniec górników Od początków Bedlington Terrier był ulubieńcem górników, który z zapałem tępił szczury w ich domach i w kopalniach. Ceniono go także jako psa myśliwskiego, gdyż ten wytrzymały pies o silnych mięśniach mierzył się bez wahania z zającami, lisami a nawet borsukami. Podczas łowów na drapieżniki bedlington był nawet odrobinę lepszy od Foksteriera, gdyż wedle powszechnej opinii był bardziej opanowany. Ale na tym nie koniec – dzięki sporemu udziałowi krwi charta i związanej z tym budowie bedlington Terier z powodzeniem startował w wyścigach. Od izb biedaków po dworskie salony W jaki sposób jednak górniczy "pies do wszystkiego" stał się pieskiem do towarzystwa i kanapowcem, jakim jest dzisiaj? To bardzo proste – bedlington terier podbił serce brytyjskiego High Society. Wypierany z izb biedaków przez coraz to inne rasy stał się interesującym obiektem zainteresowania dla ekscentrycznych arystokratów. To dzięki ich zabiegom hodowlanym zmienił nieco sylwetkę, uzyskując dłuższą szyję i bardziej harmonijny wygląd, podkreślony jeszcze nietypowym strzyżeniem. Pierwszy klub rasy założony został w 1869 roku, a wkrótce potem bedlington terier wybrał się na podbój innych krajów: Kanady, USA, Niemiec i Holandii. Wszędzie zagrzał miejsce, ale nigdzie nie zdobył szerszej popularności i gdyby nie jego niecodzienny wygląd, pewno dawno by już o nim – niesłusznie – zapomniano. Żywy sygnalizator Angielscy górnicy cenili sobie bedlington teriera nie tylko za jego zapał w zwalczaniu szkodników i talent kłusownika, i nie za wyszukany wygląd (ich psy wyglądały daleko mniej fikuśnie niż dzisiejsze bedlingtony), ale i za... umiejętność przewidywania burzy. Psy te umiały ponoć przewidzieć burzę z piorunami na kilkadziesiąt minut przed pierwszymi błyskawicami – a ulewa z piorunami była wówczas prawdziwym niebezpieczeństwem dla prymitywnych 'biedaszybów'. Opis * Przyciągający wzrok wygląd * Gruszkowata głowa * Błyszczące i głęboko osadzone oczy * Mocno wysklepione lędźwie * Obfity włos w drobnych loczkach * Wysokość w kłębie około 41 cm, przy czym suki mogą być nieco niższe, a psy nieco wyższe od tej wielkości * Waga: 8,2 do 10,4 kg * Przeciętna długość życia: 12 lat Charakter W owczej skórze ukrywa się pies energiczny, pełen temperamentu. Plusy: * Bardzo serdeczny * Kocha zabawę * Wesoły * Żywy * Pewny siebie * Łagodny – jeśli spokojny * Odważny i porywczy – jeśli pobudzony Minusy: * Bywa uparty * Silny instynkt myśliwski * Bywa zadziorny wobec innych psów Jeśli będziemy w nim widzieć jedynie żywą przytulankę, to niebezpiecznie nie docenimy jego żywego temperamentu. Przepełnia go energia, jest porywczy i bez wahania postawi wszystko na jedna kartę, ale potrafi pokazać się także i z łagodniejszej, serdeczniejszej strony – bedlington to prawdziwa mieszanka łagodności i właściwej terierom porywczości. Najlepiej porozumie się z panem czy panią, którzy będą mieli charakter równie pełen przeciwieństw i którzy dzięki temu lepiej zrozumieją skomplikowana duszę bedlington teriera... Za grosz nie ma w nim wstydliwej nieśmiałości, o którą łatwo by podejrzewać drobną owieczkę. Pomimo swego wyglądu bedlington terier jest raczej rozrabiaką, który nie wie, co to strach czy nerwowość i który dba o właściwą równowagę miedzy ciałem a duszą. Dość spokojny w domu, na spacerze jest raczej żywiołowy, gdyż tyle wokół interesujących rzeczy, tyle intrygujących zapachów... Uwaga, bedlingtony maja dość silny instynkt myśliwski i potrafią pogonić zwierzynę po śladzie! Sportowiec... Choć bedlington terier doskonale wpasował się w przypadłą mu od kilku dziesięcioleci rolę ulubieńca i maskotki szlachetnie urodzonych Brytyjczyków, to jednak wciąż ma w pamięci dawne, dobre czasy, kiedy to mógł swobodnie wypuszczać się na niezbyt legalne polowania i zachowywać się jak pełnoprawnemu członkowi barwnej rodziny terierów przystało. Bedlington terier jest urodzonym sportowcem – j ego muskularne ciało wymaga regularnego treningu. Od czasu do czasu trzeba mu tez zapewnić możliwość swobodnego wyhasania się bez smyczy. W spadku po charcich przodkach bedlington terier oddziedziczył upodobanie do biegów, błyskawicznie reaguje i zda się, że dysponuje zupełnie niespożytymi zapasami energii. Potrafi wykonywać olbrzymie susy i z łatwością przesadzi przeszkody, które będą nawet dwa razy wyższe od niego. ...i pieszczoch Po tak solidnej porcji ruchu i wysiłku na świeżym powietrzu, bedlington w końcu poczuje odrobinę zmęczenia i w mgnieniu oka przedzierzgnie się w pluszową przytulankę, rodzinnego pieszczocha, który będzie wodził rozkochanym wzrokiem za panem czy panią. Rzecz jasna, człowiek nie będzie się mógł oprzeć takiemu spojrzeniu i od razu schwyci psa w ramiona, by szeptać mu czule do ucha i pieszczotliwie drapać go głowie. Ważne tylko, by nie dać bedlington terierowi okręcić nas sobie wokół łapy – zezwolenie mu na wszystko sprawi, że łatwo wypaczymy mu charakter! Jak każdy terier, także i bedlington wymaga raczej twardej ręki przewodnika, ale nie pogodzi się z brutalnością czy przemocą. Dopóki nie uzna w przewodniku przywódcy i szefa, dopóty będzie głuchy na jego rozkazy. Niepowtarzalny Bedlington terier to miły pies domowy, który przywita z radością nie tylko członków rodziny, ale i znajomych, i będzie się wobec nich zachowywał nienagannie. Jest jednak i druga strona medalu – są to psy łagodne w kontaktach z innymi czworonogami, ale nie można wierzyć w to przesadnie... bedlington jest terierem z krwi i kości i za nic nie podda się przeciwnikowi, ani nie będzie próbował ucieczki. Zaczepiony (a niewiele trzeba, by uznał się za zaczepionego!) odkłada na bok całą swą łagodność jakiej nabył przez ostatnie dziesięciolecia i pełen furii bojowej staje do walki. Bedlington terier y były dość popularne w Polsce w latach siedemdziesiątych, ale potem – podobnie jak i w innych krajach kontynentu europejskiego – znikły z horyzontu i są dziś prawdziwa rzadkością. Pies i dziecko Bedlington terier jest psem uwielbiającym zabawę i chętnie zaprzyjaźni się z wszystkimi, podzielającymi jego podejście do życia. Dziecko w jego towarzystwie, czy bedlington w towarzystwie dziecka z pewnością nie bedą się ani chwili nudzić, a jeśli uda się wyciągnąć ludzi - wraz z dzieckiem – na spacer po podmiejskich łąkach, to szczęście bedlington teriera nie będzie miało granic! Pamiętać tylko trzeba, że dziecko nie będzie w stanie utrzymać tego żywiołowego teriera w ryzach – stąd spacery bez nadzoru dorosłych raczej nie wchodzą w rachubę. Pan jest tylko jeden Co prawda bedlington terier akceptuje i serdecznie traktuje całą rodzinę (wraz z kręgiem przyjaciół i bliskich znajomych), ale za swego pana uznaje tylko jedną, jedyną osobę. Ten kto zdobędzie serce bedlingtona, może być pewny, że mała owieczka zdecydowanie i sprawnie użyje zębów w jego obronie. Idealny właściciel Dobrych manier bedlington terier uczyć się musi w zasadzie od wczesnej młodości - przełom trzeciego i czwartego miesiąca będzie do tego najodpowiedniejszą porą. Bedlington zżyty ze swym przewodnikiem i akceptujący jego autorytet jest posłuszny, szybko się uczy i stanie na głowie, by usatysfakcjonować swego pana. W szkoleniu go pamiętać trzeba, że jak każdy terier wymaga prostych poleceń i zdecydowanej konsekwencji w ich egzekwowaniu. Zezwalanie na coś, co wczoraj było zabronione, to najlepsza droga do wyćwiczenia nieposłuszeństwa w psie. Niezależnie, czy to w mieście, czy poza nim, trzeba stanowczo unikać rozwijania w psie wrodzonego mu instynktu myśliwskiego. Strażnicy leśni nie znają się na żartach... Bedlington teriery wymagają regularnego i zgodnego z kanonami sztuki strzyżenia, by zachowały swój charakterystyczny wygląd – a to wymaga czasu i pieniędzy...Jeśli sądzicie państwo, że strzyżenie psa to tylko niepotrzebna fanaberia, to może rozejrzycie się za jakąś rasą mniej kłopotliwą w pielęgnacji włosa? Przed kupieniem psa tej rasy rozważcie państwo bardzo szczegółowo wszelkie za i przeciw. Trzeba tu uwzględnić nawet takie drobiazgi, jak i to, że bedlington terier ze swą wyszukaną figura mniej odpowiada potocznym wyobrażeniom o psie niż powiedzmy cocker spaniel czy owczarek niemiecki i komentarze typu 'no też coś, pierwszy raz widze owcę na smyczy', czy 'co ci ludzie zrobili z tym biednym pudelkiem' wcale nie należą do rzadkości, a wiele razy spotykałam się z ... me...me... Jeśli jesteście państwo pewni, że potraficie ścierpieć takie kąśliwe uwagi, to wszystko przed wami, ale jeśli macie porywczy charakter bedlingtona, zastanówcie się może raz jeszcze nad wyborem rasy... Należy: * Decydować się na psa tej rasy tylko po głębszym namyśle * Konsekwentnie go wychować * Zapewnić mu sportowe, zdrowe warunki życia * Przygotować się na częste i kosztowne wizyty w salonie fryzjerskim /gdzie trudno o jego profesjonalne strzyżenie, większości będzie to coś 'ala pudel '. * Odwzajemniać co najmniej w tym samym stopniu jego uczucie i przywiązanie. Nie wolno: * Zbyt często zostawiać go samego * Traktować go brutalnie * Być wobec niego zbyt wymagającym * Zaniedbywać go, gdy jego wygląd już nam się znudzi. Życie codzienne Typowa fryzura Bedlingtona wymaga wprawnego fryzjera... Co należy wiedzieć: * Chętnie będzie mieszkał nawet w bloku, jeśli tylko będzie miał dość ruchu na dworze * Niewiele szczeka * Doskonale zgadza się z innymi zwierzętami domowymi * Wymaga regularnej fachowej pielęgnacji sierści * Rzadki do nabycia * Niedrogi w utrzymaniu – gdyby nie ten fryzjer... Nie do wiary: terier, który nie szczeka po próżnicy! Zaniedbany, nie ostrzyżony i brudny pies jest żywym zaprzeczeniem idei bedlington teriera. Jeśli zdecydujemy się na takiego psa, to musimy także pogodzić się z koniecznością regularnego odwiedzania salonów fryzjerskich – jedynie prawdziwy zawodowiec umie uzyskać pożądany przez wzorzec rasy wygląd. Bujna, jedwabista czuprynka wymaga prawdziwego profesjonalizmu i poczucia estetyki. Warunki życia Bedlington terier nie wymaga zbyt wiele miejsca: ma raptem około 40 cm wzrostu i nie waży więcej niż dziesięć kilogramów. Dlaczego zatem nie trzymać go w mieszkaniu? Oczywiście, można, ale pod warunkiem, że codziennie będziemy w stanie zapewnić mu długi spacer, a wtedy pogodzi się nawet z niedużym mieszkaniem. Nie wystarczą mu trzy krótkie spacerki dziennie 'na siusiu'! Niedostatek ruchu sprawi, ze pies szybko przestanie być w dobrym nastroju, może zacząć być złośliwy i przejawiać zachowania destrukcyjne, by jakoś rozładować rozpierającą go energię. Jeszcze lepszy byłby dla niego dom z ogrodem, gdzie mógłby się wybiegać do woli. Ale uwaga – pies ten w żadnym stopniu nie nadaje się do budy! Niezbędny jest specjalny kącik w domu, w którym pies mógłby czuć się królem, a przede wszystkim gdzie byłoby mu wygodnie – bo bedlington ceni sobie wygody, zwłaszcza gdy musi zostawać na kilka godzin sam w domu. W młodości bedlington bywa zagrożeniem dla mebli, ale w miarę dorastania coraz mniej obchodzą go stołowe nogi, frędzle dywanu czy oparcia foteli... Posłanie psa powinno stać w miejscu dość spokojnym, ale z którego pies mógłby obserwować życie całego domu. Żywienie Układając jadłospis dla bedlington teriera trzeba zakładać dlań 150 do 180 gramów mięsa dziennie, 80 gramów warzyw i także 80 gramów gotowanego ryżu lub makaronu, a do tego niezbędny dodatek witamin i preparatów mineralnych. Najlepszym pomysłem jest założenie karmienia psa wyłącznie gotową karmą, gdyż bedlington akceptuje ją bez protestu. Wyżywienie bedlingtona nie powinno uwzględniać w żadnym wypadku ani resztek z posiłków ludzkich, ani karm dla psów niskiej jakości. Pokarmy te zawierają w sobie znaczne ilości związków miedzi, które są szczególnie niewskazane dla psów tej rasy ze względu na nieco odmienny metabolizm tego pierwiastka przez psy tej rasy. Zdrowie Bedlington terier nie jest nawet w części tak delikatny, jak sugerowałby to jego wygląd – wprost przeciwnie, jest dość odporny i wytrzymały. Zimą uwielbia długie spacery nawet w najostrzejszy mróz, a i z upałem dobrze sobie radzi. Rasa ta nie cierpi na jakąkolwiek ze szczególnie chorób uwarunkowanych genetycznie – z wyjątkiem dość częstej reakcji uczuleniowej na sole miedzi. W stanach Zjednoczonych i Kanadzie wydzielono nawet całe linie bedlingtonów cierpiących na Hepatitis wskutek nietolerancji zbyt dużych ilości miedzi w pokarmie, jest to szerząca się dziedziczna choroba wątroby, która polega na kumulowaniu w niej do marskości i atakuje system nerwowy. Podobne schorzenie u ludzi zostało nazwane Morbus Wilson. U młodych psów nie ma żadnych objawów choroby, zachowują się normalnie i nieświadomi zagrożenia właściciele dopuszczają je do rozrodu. Objawy zaczynają się w wieku 4-6 lat i powodują w niedługim czasie utratę psa. Leczenie polega na podawaniu medykamentów i przestrzeganiu odpowiedniej diety, jednak działa to na krótki czas. Od 1996 roku zastosowano badania krwi (testy DNA), którym poddawane są szczenięta. Inne problemy, to dziedziczne wady anatomiczne: deformacja mostka, wklęsłość i wypukłość żeber, wyczuwalne i widoczne złamanie ogona, wąsko do wewnątrz ustawione kły żuchwy co wiąże się z jej niedorozwojem, sporadycznie trafiające się tzw. Rybie oczy entropium i chroniczne łzawienie prowadzące do rudego zabarwienia sierści. Pielęgnacja Fryzura 'na bedlingtona' uchodzi w kręgach groomerów (zawodowych fryzjerów psów) za dowód szczególnej biegłości w fachu, zwłaszcza że źle ostrzyżony bedlington traci momentalnie charakterystyczny wyraz rasy. Oczywiście, można się tego podjąć także samemu, ale wymaga to czasu, cierpliwości i sprawnych rąk. Niezbędny jest do tego także specjalistyczny sprzęt – nożyczki fryzjerskie są dłuższe, ostrzejsze i cieńsze niż nożyczki domowe, charakterystyczna fryzura na uszach ( owe pompony! ) wymaga nie tylko biegłości w operowaniem nożyczkami, ale i specjalistycznej maszynki ręcznej lub elektrycznej. Podręczniki pielęgnacji zalecają, by włos na tułowiu był utrzymany stosunkowo krótko, by podkreślić charakterystyczne naturalne wygięcie linii grzbietu. Na grzbiecie włos powinien być nieco gęstszy niż na bokach, ogon powinien być starannie wymodelowany nożyczkami, tak by usunąć wszelkie odstające 'frędzle'. Kończyny powinny mieć kształt nienagannych słupków, idealnie równych na całej długości i... A może jednak lepiej pójść do fryzjera? Staranna fryzura głowy Głowa bedlington teriera jest polem do popisu dla prawdziwego groomera. Skomplikowane jest przystrzyżenie maszynką włosów na uszach, tak by zostawić dość włosa na owe słynne pompony, następnie skrupulatne przystrzyżenie maszynką (lub odpowiednimi nożyczkami – degażówkami) sierści na podgardlu, policzkach i pod żuchwą. Przód i wierzch głowy powinien – zgodnie z wzorcem – nabrać kształtu zaokrąglonego klina, co wymaga wielkiej staranności w modelowaniu przejścia od krótkiego włosa na policzkach do długiego, nastroszonego na czole i górnej części pyska. Czy to prawda, że... ...bedlington terier początkowo nazywał się inaczej? Prawda. Dzisiejsza nazwa pojawiła się dopiero około 1820 roku, wcześniej takiego psa nazywano – w zależności od regionu, w jakim występował – Rothbury, Rodberry, Northem Counties Terrier lub Northumberland Terrier. ...szczenięta rodzą się całkiem ciemne? Prawda. Ich czarna lub ciemnobrązowa sierść w niczym nie przypomina jasnego włosa rodziców. ...psy te nie umieją galopować? Wprost przeciwnie. Potrafią puścić się w szybki galop, ruszając się zwinnie i lekko, z elegancją właściwą krewniakom chartów. Hodowla Megi York(FCI) Duży pies w bloku? Wielu osobom wydaje się to nieporozumieniem. Czy tak jest faktycznie? I dlaczego warto decydować się tylko na takie rasy psów do domu, które na danej przestrzeni będą czuły się dobrze? Podpowiadamy! Wybór psa do bloku – które rasy się sprawdzą? Czy jeśli mieszkasz w bloku, twoim przyjacielem może zostać jedynie przedstawiciel jednej z miniaturowych lub małych ras? To nie do końca prawda. Na pewno mały pies to większa wygoda – nie zajmie zbyt wiele i tak już ograniczonego miejsca. Pamiętaj jednak, że niewielkie psy bywają bardzo głośne. Szczekanie o każdej porze dnia i nocy może okazać się bardzo uciążliwe – tak dla ciebie, jak i dla twoich sąsiadów. Dlatego też pies do bloku niekoniecznie musi być minimalnych rozmiarów. O wiele ważniejsze jest, aby był to pies, który: jest cichy – zwłaszcza, gdy zostaje sam w domu;nie wymaga długich spacerów i intensywnego wysiłku fizycznego;jest towarzyski i spokojny;jest przyjaźnie nastawiony do ludzi (a zwłaszcza rodzin z dziećmi). Małe rasy psów (i nie tylko!) do mieszkania w bloku Które psy nadają się do mieszkania? Jeśli wielkość psa ma dla ciebie znaczenie i szukasz jednak mniejszego towarzysza, zwróć uwagę na takie rasy, jak maltańczyk, shih tzu lub yorkshire terrier. Pieski są spokojne, rzadko szczekają i nie zrzucają zbyt wiele sierści (maltańczyki mają włosy, więc problem linienia w ogóle ich nie dotyczy). Pamiętaj tylko, że maluch to wciąż pies i nie traktuj ulubieńca jak maskotki! Nieco większym mieszkańcem bloku może zostać np. buldog francuski albo cavalier king charles spaniel. Psiaki obydwu ras są przyjazne i niezwykle urocze. Mocno przywiązują się do opiekuna, ale nie wymagają zbyt wiele ruchu – sprawdzą się więc jako towarzysze osób starszych. Marzysz o większym czworonogu? Wybierz basset hounda albo… greyhounda! O ile ten pierwszy, uznawany za kanapowca, wydaje się wyborem oczywistym, to umieszczenie na liście psa o szczupłej, sportowej budowie ciała może zaskakiwać. Jednak greyhoundy należą do psich sprinterów – wymagają spacerów krótkich, lecz intensywnych. Takie wyjścia możesz zapewnić im nawet codziennie po pracy! Ogromnym kanapowcem jest także dog niemiecki! Jednak z uwagi na jego rozmiary jest to pies do mieszkania o naprawdę dużej powierzchni. Psy myśliwskie, domowe czy psy pasterskie – które z nich wybrać do domu z ogrodem? Jakiego psa wybrać do domu wolnostojącego? Rasy psów do domu z ogrodem to wbrew pozorom również wyzwanie. Niektóre energiczne psiaki uwielbiają np. kopać. Jeśli więc twoje kwiatowe rabaty są dla ciebie wyjątkowo cenne, nie decyduj się na jamnika, wyżła włoskiego czy husky`ego. Idealny pies do domu to taki, który szybko się uczy, lubi spędzać czas z opiekunami, a kiedy trzeba – sprawdzi się jako pies stróżujący. Które rasy psów do domu będą dobrym wyborem? Jako twoi kompani w domu z ogródkiem idealni będą: Przedstawiciele rasy labrador retriver – spokojne, wesołe i towarzyskie psiaki. Są łagodne wobec dzieci, zaakceptują także towarzystwo innych zwierząt hodowlanych. Labradory są inteligentne oraz posłuszne – szybko nauczysz więc pupila wielu komend, a on z radością będzie je niemieckie – ufne i lojalne psy, które wymagają sporej dawki ruchu. Owczarki, zwłaszcza młode, są dość głośne – można jednak przeciwdziałać ich nadmiernej szczekliwości odpowiednim pies pasterski – łagodny i cierpliwy pies, idealny towarzysz rodziny pokoleniowej. Kontakt z człowiekiem jest dla niego bardzo ważny, więc lepiej nie zostawiać go na dłużej samego. Berneńczyki sprawdzają się jako psy collie – pies rodzinny, który wymaga codziennie wiele ruchu i aktywności. Może to być najlepszy pies dla rodzin ze starszymi dziećmi. Z uwagi na silny instynkt i predyspozycje do zaganiania, maluchy może potraktować dokładnie tak samo, jak… owce! Wybór konkretnej rasy psa do domu może początkowo wydawać się dość trudny. Pod uwagę powinieneś wziąć przecież nie tylko własne preferencje, ale i potrzeby przyszłego czworonożnego przyjaciela. Niektóre rasy wymagają przecież ruchu, inne źle znoszą dłuższą rozłąkę z opiekunem. Dlatego też, zanim podejmiesz decyzję i zakupisz szczeniaka, sprawdź, jakie są potrzeby danej rasy. Ułatwi to późniejszą współpracę z psem. A to bardzo ważne, ponieważ czworonóg stanie się twoim przyjacielem na kilkanaście najbliższych lat! Przez aktualizacja dnia 18:58 Powszechnie uznaje się, że najsilniejszym alergenem odzwierzęcym w naszych domach jest sierść psa. W rzeczywistości jednak to nie sierść uczula, a złuszczony naskórek oraz obecna w ślinie albumina. To one osiadają na sierści psów, która staje się nośnkiem alergenu. Mimo, że nie istnieją psy "antyalergiczne", są rasy, które oddają mniej alergenów do otoczenia, bo mniej linieją. Są to np. tzw. psy z włosami, czyli psy z włosem okrywowym, bez podszerstka. Rasy psów dla alergików to pudel, bichon frise, shih tzu czy basenji. Rasy psów dla alergików 1. Bichon frise ©Shutterstock To niemal pewne, że wszędzie tam, gdzie zapytasz o psy dla alergików, padnie nazwa tej rasy. Bichon frise to mały, bardzo wesoły piesek do towarzystwa, który zachwyca wyglądem, usposobieniem i oddaniem. Dorosły pies osiąga wagę od 4,5 do 7 kg. Niewielkich rozmiarów pies o białym umaszczeniu, z wełenką zamiast tradycyjnej sierści, z oczkami i nosem czarnymi jak węgiel, do złudzenia przypomina pluszową maskotkę. Długie, białe loczki, przypominające w dotyku watę cukrową, wymagają jednak starannej pielęgnacji: częstego czesania i regularnych wizyt u fryzjera. Bichon frise to pies, który potrzebuje obecności człowieka: bardzo lubi się przytulać i gdyby mógł, nie odstępowałby swoich opiekunów na krok. Uwielbia się bawić i ma w sobie dużo energii, będzie więc odpowiednim kompanem dla dzieci. W stosunku do obcych jest łagodny. Jeśli nie zaniedbasz socjalizacji, Twoich gości będzie witać z radością. 2. Maltańczyk ©Shutterstock Delikatny i wrażliwy maltańczyk to pies o niewielkich gabarytach, ale o wielkim charakterze. Jego czysto biała, długa, jedwabista sierść sprawia, że wygląda naprawdę elegancko. U maltańczyków wystawowych ceni się długą sierść, zaś psy, które nie będą wystawiane, można regularnie strzyc, co znacznie ułatwia ich codzienną pielęgnację. Choć maltańczyk jest małym psem o uroczym, przypomninającym maskotkę wyglądzie, nie należy zaniedbywać jego szkolenia. Zazwyczaj nie sprawia ono trudności, wręcz przeciwnie – prawdziwą przyjemnością jest praca z tak łagodnym, mądrym i chętnym do zabawy psem! 3. Pudel ©Shutterstock Pudel jest rasą występującą w kilku wielkościach – psy różnią się od siebie nie tylko rozmiarem, ale usposobieniem. Najmniejszy jest pudel toy, który – zgodnie z nazwą – przypomina zabawkę. Niewielkich rozmiarów psem jest także pudel miniaturowy. Obie odmiany są wesołe, energiczne, ale jednocześnie… dość hałaśliwe. Spokojniejszymi psami są pudle średnie i duże. Wszystkie pudle to odpowiednie psy dla alergików. Ich specyficzny, wełnisty włos jest bardzo obfity, miękki i wykazuje tendencję do skręcania się. Ogromną zaletą szaty pudli jest to, że psy nie linieją. Niestety pudle wymagają szczególnej troski o szatę i regularnej jej pielęgnacji. Co kilka dni konieczne jest szczotkowanie, a raz na 2-3 miesiące należy psa obciąć. Pudel to pies, z którym powinien sobie poradzić nawet początkujący opiekun czworonoga. Najłatwiej wychowuje się pudla dużego, który odznacza się ponadprzeciętnym posłuszeństwem i wykazuje łatwość w nabywaniu nowych umiejętności. Pudle mniejszych rozmiarów również są zwykle bezproblemowe, chętne do współpracy, miłe i towarzyskie. Należy im zapewnić odpowiednią dawkę ruchu i okazać zainteresowanie, a odwdzięczą się przywiązaniem i wniosą do domu pozytywną energię. 4. Shih tzu ©Shutterstock Shih tzu to pies rasy chińskiej. Jest czworonogiem niewielkich rozmiarów (waży od 4 do 8 kg i osiąga do 30 cm w kłębie), o pięknym, długim włosie. Występuje w rozmaitym umaszczeniu, zarówno jednolitym, jak i łaciatym. Shih tzu to doskonały pies dla alergika, jednak musisz mieć świadomość, że pielęgnacja jego włosia jest pracochłonna, a zabiegi kosmetyczne należy przeprowadzać regularnie, jeśli chcesz zachować piękny wygląd pupila. Jeśli nie planujesz wystawiać psa i nie zależy Ci na piesku z efektowną, długą szatą, możesz go krótko ostrzyc. Mały i urodziwy pies będzie idealnym towarzyszem dla rodzin z dziećmi, a także dla osób, które sporo czasu spędzają poza domem – shih tzu ma naturę śpiocha, więc czas nieobecności opiekunów powinien wykorzystać na drzemkę, a nie na niszczenie mieszkania. Nie oznacza to jednak, że pies nie potrzebuje częstego kontaktu z właścicielem, zabawy i bliskości. Ten radosny, spokojny pies pozostanie w dobrej kondycji psychicznej tylko wtedy, jeśli zapewnisz mu odpowiednią dawkę czułości i zainteresowania. Shih tzu jest psem oddanym, wiernym i lubiącym przytulanie, ale przypomina trochę kota: sam decyduje, kiedy jest najlepsza pora na odrobinę czułości. Psy rasy shih tzu są przyjaźnie nastawione do ludzi, pogodne i zrównoważone. Lubią się bawić, więc będą dobrym towarzystwem dla dzieci, pod warunkiem, że nauczysz pociechy delikatności wobec czworonoga. Shih tzu nie wywołuje konfliktów, potrafi żyć w zgodzie pod jednym dachem z innymi zwierzętami. Nie musisz wyprowadzać go na bardzo długie spacery, ale koniecznie zapewnij mu ruch i daj możliwość spożytkowania energii. 5. Basenji ©Shutterstock Psy dla alergików nie zawsze mają nietypową sierść lub włosy. Basenji to piękny i wyjątkowy pies o typowej krótkiej sierści. Tym, co wyróżnia rasę spośród innych psów i co sprawia, że basenji to świetna rasa psa dla alergika, jest niezwykła dbałość czworonoga o higienę. Pies tej rasy będzie codziennie wylizywać sobie sierść i myć się przy użyciu łap – dokładnie tak, jak robią to koty. Natura basenji w ogóle w znacznej mierze przypomina kocie usposobienie. Psy tej rasy są indywidualistami – do tego bardzo inteligentnymi i upartymi. Jednocześnie są to psy niezwykle ciekawe świata, żywiołowe i pełne energii. Bardzo przywiązują się do opiekunów, nie znoszą zamknięcia i uwielbiają być w centrum zainteresowania. Przy ich wychowywaniu i szkoleniu trzeba być cierpliwym i konsekwentnym. Ze względu na fakt, że basenji bywa uparty, samodzielny i niezależny, raczej nie jest polecany jako pierwszy pies. Z pewnością nie powinien być wybierany na członka rodziny przez osoby, które dużo czasu spędzają poza domem, bo potrzebuje dużo uwagi ze strony opiekunów, a pozostawiony sam sobie, może z nudy i frustracji dokonać wielu zniszczeń w mieszkaniu. Basenji jest psem średniej wielkości, dorosły samiec osiąga wielkość ok. 43 cm, suka – 40 cm. Długie nogi, gładka, krótka sierść i specyficzny sposób poruszania się sprawiają, że psy tej rasy prezentują się niezwykle elegancko. Basenji występują w różnym umaszczeniu, typowe połączenie barw: czarnej, białej i rudej, pojawia się w kilku konfiguracjach. Charakterystyczną cechą basenji są sterczące, spiczaste uszy, a także skośnie osadzone, ciemne oczy w kształcie migdałów. spaniel dowodny ©Shutterstock Irlandzki spaniel dowodny to największy pies z rodziny spanieli. Jego cechami charakterystycznymi są: ciemnobrązowe umaszczenie oraz gęsta, kręcona sierść na całym ciele, poza krótkowłosym pyskiem i ogonem. Dorosły pies tej rasy osiąga wagę 25-30 kg, a suczka 20-26 kg. Duże psy dla alergików stanowią zdecydowanie mniej liczne grono niż małe niealergiczne psy, ale irlandzki spaniel dowodny z pewnością zachwyci każdego miłośnika większych czworonogów. Pies ten jest idealny zarówno do tropienia zwierzyny, stróżowania, jak i radosnych zabaw czy długich pieszych wędrówek. Łagodność, delikatność i wesołe, żywe usposobienie powodują, że irlandzkie spaniele dowodne to idealne psy dla dzieci z alergią. Inne rasy psów, które uczulają najmniej: airedale terrier, bedlington terrier, bouvier des flandres, coton de tulear, czarny terier rosyjski, gryfonik, grzywacz chiński, irish soft coated wheaten terrier, kerry blue terrier, komondor, nagi pies meksykański, pinczer małpi, samojed, sznaucer, yorkshire terrier.

pies jak maskotka rasa