🐙 Nie Wiem Co Ze Sobą Zrobić

Faktycznie od momentu L4 w ciąży moja noga tam nie stanęła. Teraz też wciąż się zastanawiam co ze sobą zrobić. Mam wykształcenie wyższe i studia podyplomowe w dziedzinach, które mnie kompletnie nie interesują… Na ten moment wciąż nie wiem co chciałabym robić i to mnie dobija. Witam , to mój pierwszy post na forum toteż chciałbym się przywitać (Witam wszystkich tutaj - nie będę śmiecił w powitalni ) Nie wiem co się ze mną dzieje , ale może od początku. Mam 21 lat , aktualnie studiuję , rodzice umarli jakieś 2 lata temu. Pozdrawiam wszystkich! Jestem tak ostatnio dobita, że nie wiem, co mam ze sobą zrobić Mam trzydzieści kilka lat, jestem sama, mam teraz prawie 2 miesiące wakacje i normalnie nie mogę się za nic zabrać. Generalnie praca ok., dobre zarobki, ludzie też ok., niby nie ma na co narzekać, ale bez szału. W czym problem? Nie wiem co z sobą zrobić, nie jestem szczęśliwa, moje życie jest nudne i pomimo tego, że mam 22 lata czasem czuję się jak 30-latka. Co ma ze sobą zrobić taki człowiek? ” Kto mnie legitymuje, to ja z reguły wiem, bo inaczej nie dam się wylegitymować. Ale kto do nas np. celuje z broni, tego nie wiem i często nie mogę się dowiedzieć, bo kryją się nawzajem bardzo skutecznie. Szczerze nie wiem co ze sobą zrobić, ani wyjść z domu bo wyglądam jak pokraka ani kogo się poradzić. Przed snem wychyliłem jeden kubeczek kefiru a wcześniej zapijałem coca-cole. Dodam tylko, że wcześniej nie spotykały mnie tego typu problemy, w grę nie wchodzi także żadne ukąszenie. emwXTs. [fb_button] Założę się o pięć stówek, że przychodzi w życiu każdej matki taki czas, że szuka w głębi swego mózgu takich myśli z cyklu ‘co dalej’. Co dalej z moim życiem? Czy ja będę w tym domu z tym szkrabem do 18stki? Czy nie postradam rozumu w tych 4 ścianach, tych samych wciąż? Czy nigdy nie będę zarabiała pieniędzy? Może przydałoby się pójść do pracy? Ale gdzie ja do tej pracy pójdę, komu ja tego bąbla zostawię, nooo?!?!? Na tonę tych pytaniach odpowiadam sobie ja, i setki tysięcy matek. Każda boryka się z tym problemem, urodziłam dziecko, odchowałam i co dalej? Takie myśli często prowadzą do depresyjnego stanu, do braku motywacji… Bo brak konkretnych odpowiedzi na te wszystkie pytania prowadzi do braku poczucia, że chce się coś zrobić. I to jest właśnie ta motywacja! Jej brak to myślenie, że wszystko nie ma sensu, bo nie ma pracy, bo nie ma komu dziecka zostawić…. Ja bloguję z dziećmi pod pachą od samego początku. Najpierw było dziecko numer jeden, potem w pewną noc niechcący los zesłał dziecko numer dwa. I mimo, że zła na ten los byłam, to dziecko numer dwa sprawia, że ta energia we mnie (czy chcę czy nie) musi być. Dzieci są motorem napędowym, i mimo, że niektóre z nas przez to często znajdują się w takim złym punkcie życia, to wtedy właśnie dzieci powinny dać nam tego pałera. Bo dla kogo mamy pracować na chleb, jak nie dla nich? Bo dla kogo mamy być szczęśliwe, jak nie dla nich? I gdy jest już Ci matko jedna z drugą naprawdę bardzo ciężko, to zmień coś w swoim życiu. Jeśli Ty nie kiwniesz palcem, to zmiany same z siebie nie nadejdą. Poszukaj motywacji w sobie, a jeśli naprawdę jest Ci źle, zawsze możesz się zgłosić do specjalisty. Nie mówię tu o psychologu, mogę Ci polecić kogoś fajnego. Taki duet dwóch szalonych babek poznałam niedawno(klik). Jedna brunetka, druga brunetka. Jedna szalona, druga jeszcze bardziej. Mimo przeciwności losu są to szczęśliwe i bardzo fajne kobiety, z wielkim pokładem energii do działania. Swoją pasją i uśmiechem zarażają innych, i robią to w ten sposób, że wydałabym na spotkanie z nimi swoje ostatnie pieniądze!!! To one zorganizowały warsztaty o niesztampowej nazwie „lataj wyżej”! Która idealnie wpasowała się w stan umysłu, który powinnyśmy teraz mieć, w sytuację i w miejsce, gdzie odbywały się warsztaty. Siedzieć na lotnisku – bezcenne, dostać pozytywnego kopa w zad – bezcenne! Powiem Wam, że motywacji im ukradłam za wszystkich, a kilka punktów spisałam i chętnie się z Wami podzielę! Oswój strach przed oceną. Ogólny hejt i wszystko co znim związane wkurza bardzo, czasem dołuje, bądź doprowadza do skrajnych emocji. Po dwóch latach blogowania wiem, że ludzie są w stanie przyczepić się do wszystkiego, dlatego nawet już nie czytam, klikam spam, mam swoje zdanie i nie będę się tłumaczyć. Jeśli szyjesz zasłonki, i jednemu się nie spodoba, to wiedz, że ilu ludzi – tyle gustów. Jeden będzie na nie, a drugi na tak! Dlatego oswój się z tym i nie bierz do głowy! Kreuj otoczenie pracy. Zobacz na moim przykładzie jaki kącik sobie zrobiłam(klik). Mówię, od razy chęci do pracy jest więcej! Posprzątaj, zerwij na łące świeże kwiaty, otwórz okno! Ze świeżym powietrzem i nowym otoczeniem będziesz miała dwa razy więcej zapału! Używaj wyobraźni. Wizualizacja swoich planów to coś bardzo dobrego. Oceń rynek, zobacz czy jest popyt na to co chcesz zrobić. Cały czas miej przekonanie w sobie, że to co robisz ma sens. Mierz najwyżej jak się da! Mów, że chcesz być najlepsza!!!! Zadziwiaj i zaskakuj, siebie i ludzi wokół, a szybko osiągniesz sukces!!! To tylko namiastka tego co się działo, punktów było kilkanaście. Zapamiętałam te, które przydadzą się dla Was, jak i również dla mnie. Planuję wiele zmian na blogu, chce Was zadziwiać i zaciekawiać, chcę byście do mnie przychodzili. Kocham Wasz każdy komentarz i każdy jeden lajk, nie żałujcie mi ich! To sprawia, że… patrz punkt 4 :) Ale jeszcze coś…Jeśli chcesz nadal siedzieć w domu ze swoim szkrabem, a nie wiesz co ze sobą począć, chciałabyś coś robić i nie wiesz co… To inspiruj się, szukaj tej inspiracji wokoło, pójdź na kurs szycia na maszynie, czy robienia pięknych rzeczy z filcu, kurs fotografii, czy kurs pisania, czytaj mnóstwo książek! Inspiracji multum jest mnóstwo wokół nas, a ja Ci tylko daję kopa w du*ę!!! Na rozpęd!!! Takiego motywacyjnego! Razem z dziewczynami ze Dziewczyny zagwarantowały, że pójdzie w cycki. Można? Można! to od tego pana ukradłam te punkty, cśśśś… :) Kto zgadnie kto widnieje na powyższym rysunku? :) My faktycznie stałyśmy i siedziałyśmy na płycie lotniska, siedzieć obok lądujących i wzbijających się samolotów – bezcenne! Moja nowa miłość – Moja obecna miłość – – największy kop w moim życiu, w już obolały mój zad! <3 Po lewej – dobre ciacho, czyli Monia ze po prawej dobre ciacho z przystanku piekarniaNiczym małe dziewczynki z podstawówki, miałyśmy tyle radości, śmigając tymi wozami strażackimi po płycie lotniska. Wiozłyśmy swoje zgrabne zadki sprzętem za 2,2 miliona!!! Można? Można! I tu coś, czego przekaz spodobał mi się najbardziej. Choćbym nie wiem jak mądrzy byśmy byli, musimy polegać na kimś. Sokolarnia na lotnisku. Bez niej samoloty nie mogłyby wystartować, bo te wyszkolone ptaki na zdjęciach odstraszają inne – mniejsze, które są bardzo wielkim zagrożeniem, dla startujących samolotów. Warszaty scrapbookingu, dziewczyny pokazały nam je, jako jedną z rzeczy, które możemy zrobić w domu. Piękne albumy z wakacji, jako forma pamiątki, bądź też sposób na zarobek. Zobacz jak zrobić taki album TU. Dzięki Kochane!!! No nie wiem czy poszło w cycki, ale było smacznie!!! i przede wszystkim bombowo!! Dziewczyny już zapowiadają kolejną edycję warsztatów, jeśli potrzebujesz motywacji, zaobserwuj je na FB i wypatruj wieści!!! –KLIK 05 Paź 2008, Nie 17:56, PID: 74263 Jestem okropna, do niczego się nie nadaje Prawie nic nie jem. Bo mi się nie chce. Nie wiem, co ze sobą zrobic.. płakać mi się chce. Nie mam ochoty na nic. Prawie codziennie mysle o skończeniu ludzkiej egzystencji. Wcześniej te myśli były natrętne i nie chciałam ich realizować. Natomiast teraz coraz częściej pojawia się chęć realizacji. Już nie moge tego wytrzymać... Nie dam rady to jest coraz gorsze, nie dam rady... nie moge tego wytrzymac nie moge, nie chce tu być, nienawidze siebie, Nic mnie nie obchodzi, chce to skończyć, ale nie moge. Mam ochote walnąć w tą głupią klawiaturę. W ogóle nie wiem, po co to pisze, przeciez to nic nie da. To wszystko jest takie beznadziejne. Nie chce tu być, płakać mi się chce... 05 Paź 2008, Nie 18:02, PID: 74277 Witam w klubie. Mam tak samo jak Ty (tłuste włosy i wszy). Ale ja postanowiłem coś z tym zrobić - poczytaj moje posty w temacie o benzodiazepinach. Może razem zaczniemy od jutra "brać się za siebie"? Nie mamy nic do stracenia a tylko do zyskania. 05 Paź 2008, Nie 18:09, PID: 74279 Wątpię, aby coś z tego wszyszło. Może i chciałabym coś zrobić, tylko za bardzo nie umiem, co jak, gdzie. Nawet jak bym chciała to mi się to nie uda. Jestem za słaba... A gdzie jest ten temat? Michu B Zarejestrowany(a) 05 Paź 2008, Nie 18:19, PID: 74289 też mam takie chwile, takie okresy, że codzennie myśle o śmierci, wtedy nawet gdy jestem sam w domu czasem dopadają mnie myśli że to już nie ma sensu żyć bo i tak moja przyszlość jest do d..., najgorsze że nie moge tego opanować , musze poczekać arz to samo przejdzie, jade na fluoksetynie ...czasem trzymajcie się, dacie rade. 05 Paź 2008, Nie 18:24, PID: 74295 U mnie jak przejdzie to już góra na 2 3 dni, a potem wraca... z większym natężeniem. Ja nie dam rady. Zaraz zeżre sobie ręke. soulja Zarejestrowany(a) 05 Paź 2008, Nie 18:26, PID: 74299 antyk napisał(a):Witam w klubie. Mam tak samo jak Ty (tłuste włosy i wszy). Ale ja postanowiłem coś z tym zrobić - poczytaj moje posty w temacie o benzodiazepinach. Może razem zaczniemy od jutra "brać się za siebie"? Nie mamy nic do stracenia a tylko do zyskania. dlaczego od jutra a nie od zaraz ? Michu B Zarejestrowany(a) 05 Paź 2008, Nie 18:34, PID: 74311 Funia wiem jak to jest i wiem , że jest Ci ciężko, ale pomyśl , że jutro możesz sie poczuć lepiej, bierzesz jakieś leki?...ja jak miałem takie napady to brałem kodeine żeby się zamulić, żeby osłabić te negatywne myśli...pomogło ,ale na krótko póżniej było jeszcze gorzej gdy sie uzależniłem i musiałem odstawić lek...4 tyg były masakryczne... 05 Paź 2008, Nie 18:43, PID: 74333 tony montana napisał(a):antyk napisał(a):Witam w klubie. Mam tak samo jak Ty (tłuste włosy i wszy). Ale ja postanowiłem coś z tym zrobić - poczytaj moje posty w temacie o benzodiazepinach. Może razem zaczniemy od jutra "brać się za siebie"? Nie mamy nic do stracenia a tylko do zyskania. dlaczego od jutra a nie od zaraz ? Dlatego, że dzisiaj nie zarejestruję się u psychiatry? Tak, chyba dlatego Funiu, zobacz tu. I co, piszesz się na to? 05 Paź 2008, Nie 18:45, PID: 74339 Ale ja nie chce poczuć sie jutro lepiej..Bo to wróci z większa siłą Ja już nie wiem, co chce. Ni chjce tu być, nic chce nic czuć. Conajmniej od miesiąca nie mam apetytu na jedzenie i prawie nic nie jem. Skończy się to jakąś anoreksją. 05 Paź 2008, Nie 18:48, PID: 74343 Nic nie wróci. Zobaczysz. Co masz do stracenia? B zyskać możesz wiele. A tak nic nie zrobisz, będziesz się tylko pogrążać w smutku, beznadziei i anoreksji... już chyba lepiej sztucznie poprawiać sobie humor i niszczyć lęki, niż ciągle nic nie robić. Michu B Zarejestrowany(a) 05 Paź 2008, Nie 18:49, PID: 74345 widze, że złapałaś dużego doła...bierzesz jakieś leki albo chodzisz na psychoterapie? Niered Zarejestrowany(a) 05 Paź 2008, Nie 18:50, PID: 74347 wiecie co, wydaje mi się, że nie potraficie przestać kierować się emocjami, tak chyba tutaj jest główny problem, musicie znaleźć sposób na to aby wyrzucać z siebie te negatywne emocje, nie ma sensu ich w sobie gromadzić może na początek spróbować czegoś takiego [Obrazek: 05 Paź 2008, Nie 18:54, PID: 74351 No tak, to cos z kategorii "jak w tydzien nauczyc sie pływac?". A moze znajdziemy tam instrukcje jak bezpiecznie wykonac lewatywe? Funia, postaraj sie jesc, chocby na siłe. Jesli przestaniesz jesc, to potem wrocic do jedzenia i normalnej wagi jest naprawde trudno. Za chwile bedziesz słaba, na tyle, ze z trudem bedziesz wstawała z łozka, wchodziła na schody. Bedziesz sie bardzo szybko meczyła, pociła itd. Glodowki to jedna z najgorszych rzeczy jakie mozesz sobie zafundowac przy takim stanie. 05 Paź 2008, Nie 18:56, PID: 74355 Ja też nie wiem za bardzo co ze sobą zrobic więc jeśli Cię to pocieszy to nie jesteś w swoim uczuciu osamotniona. 05 Paź 2008, Nie 19:00, PID: 74359 Rozumiem doskonale co przeżywasz. 4 miesiące temu czułem się tak samo. Dzień w dzień myślałem o śmierci. Robiłem tylko to co musiałem. Z jedzeniem też było ciężko. Od 3 miesięcy biorę wenlafaksynę. Ona sama bardzo słabo na mnie działa. Ale przeszła mi ochota na śmierć. Od 3 miesięcy chodzę też na terapię. Uwierz mi, że można wygrzebać się z największego . Ja siedziałem w nim po uszy Wytrzymaj. soulja Zarejestrowany(a) 05 Paź 2008, Nie 19:15, PID: 74369 Funia nie potrafię pomoc - w temacie antyka jest wszystko co potrafiłem chyba powiedzieć na ten temat . Udało mi się wyjść z tego mam nadzieje ,że tobie też zachce się żyć tak porostu. A tu tak na poprawienie humoru głowa do góry Niered Zarejestrowany(a) 05 Paź 2008, Nie 19:18, PID: 74371 Margot napisał(a):Funia, postaraj sie jesc, chocby na że takie gadanie w czymś pomoże Wydaje mi się, że nie ma innej metody jak właśnie rozładowanie złych emocji, nagromadzonych przez lata, takie emocje zatruwają umysł i to właśnie te emocje powodują, że czasami ma się dosyć wszystkiego. 05 Paź 2008, Nie 19:38, PID: 74397 Michu B napisał(a):widze, że złapałaś dużego doła...bierzesz jakieś leki albo chodzisz na psychoterapie? Leki pomagają, a psychoterapia może pomóc jak się w niej czynie uczestniczy, a nie siedzi i gapi w sufit. A znając siebie to tylko tak może być...Niered napisał(a):wiecie co, wydaje mi się, że nie potraficie przestać kierować się emocjami, tak chyba tutaj jest główny problem, musicie znaleźć sposób na to aby wyrzucać z siebie te negatywne emocje, nie ma sensu ich w sobie gromadzić może na początek spróbować czegoś takiego [Obrazek: Jak byś chciał wiedzieć to nad tym pracuje, tylko, ze trudno to zrobić jak się naokrągło słyszy, że jest się krową i nic ze mnie nie będzie... i to ciągłe poczucie winy, bo miałam coś zrobić, ale nie zrobiłam. Nie mam ochoty żyć, jeść, a co dopiero wykonywać codzienne obowiązki. Ja ledwo rano, a właściwie to w południe zwlekam się z łóżka i mam ochote znowu zasnąć i się nike budzić. Niered Zarejestrowany(a) 05 Paź 2008, Nie 20:14, PID: 74415 Funia napisał(a):trudno to zrobić jak się na okrągło słyszy, że jest się krową i nic ze mnie nie będzie...kto tak twierdzi nie daj sobie niczego wmówić, a już w szczególności tego, że jesteś krową wszystko jest przed Tobą! 05 Paź 2008, Nie 20:22, PID: 74417 Rób jak chcesz, Funiu. Ja tam nie będę siedział i nic nie robił. Tzn. będę, ale z benzo w głowie 05 Paź 2008, Nie 22:42, PID: 74475 Niered napisał(a):Funia napisał(a):trudno to zrobić jak się na okrągło słyszy, że jest się krową i nic ze mnie nie będzie...kto tak twierdzi nie daj sobie niczego wmówić, a już w szczególności tego, że jesteś krową wszystko jest przed Tobą! eee, mój Ojciec? Jakbyś chciał wiedziec to nasłyszałam się jeszcze gorszych rzeczy nie raz. Mysza Zarejestrowany(a) 06 Paź 2008, Pon 9:20, PID: 74537 Funia napisał(a):eee, mój Ojciec? Jakbyś chciał wiedziec to nasłyszałam się jeszcze gorszych rzeczy nie raz. To straszne, że Ci, którzy powinni nam pomagać, tak bardzo potrafią nas zdołować... Niestety miałam to samo, na szczęście udało mi się od tego uwolnić... Rodzice nawet nie zdają sobie sprawy z tego... jak długo trzeba leczyć rany... Wiem, że słowa ranią... zwłaszcza od osób, które nie powinny takich słów wypowiadać! O napisaniu tego tekstu myślałam już dość długo i chyba teraz jest na niego najlepszy moment. Spora część osób, która tu zagląda, to osoby w wieku licealnym, szczególnie maturzyści. Dla tej grupy wiekowej najbliższe tygodnie będą mocno stresujące – zbliża się matura, a razem z nią czas na wybranie dalszej ścieżki życiowej. Z własnych wspomnień i doświadczeń wiem, że hasło „nie wiem, co chcę robić w życiu” pojawia się teraz w głowie znacznej części tych „młodych dorosłych”. Na pewno odczuwacie presję. Być może wywierają ją rodzice, nauczyciele oraz ci znajomi, którzy wydają się mieć plan na przyszłość. Możliwe, że widzicie zbyt wiele opcji na siebie. A może nie widzicie w tym momencie żadnej. Czujecie się zagubieni. Chciałabym w tym tekście trochę podnieść Was na duchu, pocieszyć, podać kilka rad. Bo wiecie co? Nie jesteście w tym sami. Mam 22 lata i nie wiem, co chcę robić w życiu Moja praca mnie zadowala i lubię moje studia. Mam stabilną sytuację emocjonalną, finansową i patrząc obiektywnie – całkiem ogarnięte życie. A jednak otwarcie wyznaję przed Wami, że nie wiem, co chcę robić w życiu. Dlaczego? Odpowiedź jest dosyć po prosta – bo nigdy nie znałam odpowiedzi na to pytanie. Wciąż szukam. Po szkole średniej wybrałam studia dosyć losowo, chociaż nie do końca. Po prostu psychologia interesowała mnie wtedy najbardziej. Teraz wciąż mnie interesuje, dlatego dalej studiuję, jednak wiem, że zawodowo to nie jest moja ścieżka. Z chęcią wykorzystam wiedzę psychologiczną, jednak nie jako terapeuta. Wciąż nie wiem, co chcę robić w życiu. Wiem jednak, co robić, gdy szuka się odpowiedzi na to pytanie. W liceum dręczyła mnie myśl, że „nie umiem w życie”. Byłam przekonana, że wszyscy mają ułożone plany na przyszłość, tylko nie ja. W ostatnich latach pozbyłam się jednak tego stresu, tych okropnych myśli. Po prostu idę dalej i próbuję Należę do tych osób, które mają milion pomysłów na siebie. I właściwie nie wiem, który okaże się skuteczny. Bo skąd miałabym wiedzieć? Chwyciłam się psychologii i jestem sobie za to wdzięczna, bo wiedza psychologiczna pozwoliła mi zrozumieć i ogarnąć w pewien sposób własne życie czy emocje. Ważne jest to, by nie czekać w nieskończoność na to, aż odpowiedź nadejdzie. Wszechświat nagle nie podpowie Ci, jaką ścieżkę zawodową wybrać. Musisz sam próbować i się przekonywać. Lubię przypominać sobie o tym, że życie może być po prostu dobre i przyjemne – nie musi cały czas prowadzić do jednego celu. Te cele, plany i ścieżki można zmieniać na każdym etapie. Dla przykładu: bloguję sobie tutaj od kilku lat. Tematyka… zmieniała się wielokrotnie, podobnie jak pomysł na bloga czy jego wygląd. Te zmiany nie zawsze prowadziły w jednym kierunku. Najważniejsze jednak, że dzięki temu, czego się nauczyłam po drodze – teraz ta strona wygląda najlepiej w historii i najbardziej mi odpowiada. Nie bój się eksperymentować Jestem technikiem hotelarstwa. Studentką psychologii. Dziennikarką w mediach internetowych. Uczę się kilku języków. Od kilku tygodni uczę się także programowania. Czytam książki popularnonaukowe z dziedziny historii, biologii i medycyny. Nie mogę powiedzieć o sobie, że jestem wszechstronnie uzdolniona. Mam jednak wszechstronne zainteresowania. I nie lubię, gdy ktoś mówi, że rozmieniam się na drobne. Albo, że skoro jestem dobra w kilku dziedzinach, to nie jestem dobra w niczym. Choć sama w chwilach kryzysu zaczynam tak myśleć… to to po prostu nieprawda. Eksperymentowanie w nowych dziedzinach nie likwiduje mojej poprzedniej wiedzy. Raczej ją uzupełnia. To, że teraz uczę się czegoś nowego, nie oznacza, że wszystkie poprzednie lata były zmarnowane. Reguła zaangażowania i konsekwencji (nazwana tak przez Roberta Cialdiniego) odgrywa tutaj istotną rolę. Ludzie lubią być postrzegani jako konsekwentni. Nie lubią myśleć, że „zmarnowali” na coś czas. Dlatego pozostają na studiach lub w pracy, które nie dają im satysfakcji. Dlatego trwają w toksycznych relacjach – bo myśl, że „zmarnowali” te minione kilka lat, byłaby dla nich zbyt trudna. Tylko, że kurcze! Życie mamy jedno. I nawet jeśli jakaś ścieżka (np. zawodowa) okazała się nietrafiona, to nie znaczy, że zmarnowaliśmy ten czas. Musieliśmy się przekonać, czy ta branża jest dla nas, by teraz, po uzyskaniu odpowiedniej wiedzy, móc zrezygnować. I eksperymentować dalej. Poświęć chwilę na to, żeby poznać siebie Wciąż nie wiem, co chcę robić w życiu – tak konkretnie – ale wiem całą masę innych rzeczy o sobie. Wiem, jakie są moje marzenia poza ścieżką kariery. Wiem, jakie są moje mocne strony. Jestem świadoma także tego, czego muszę się jeszcze nauczyć, ale ogólnie być lepszym człowiekiem. Znam swoją hierarchię wartości i wiem, co jest dla mnie najważniejsze np. podczas poszukiwania pracy czy nowej ścieżki rozwoju. Ta wiedza jest niezbędna. I choć początkowo rozpracowanie siebie może wydawać się trudnym zadaniem, to z czasem będzie łatwiej. Przydatne mogą być tutaj konsultacje z doradcą zawodowym lub terapeutą – taka osoba zada nam po prostu odpowiednie pytania, aby naprowadzić nas na odpowiedzi. Dzięki wiedzy o sobie nie będziemy próbować na oślep i zyskamy większą szansę na odnalezienie tego, co naprawdę chcemy w życiu robić. Punkt ostatni – nie patrz na innych Inni będą gadać. Zawsze. Postaw siebie i swoje szczęście na pierwszym miejscu. I nie daj sobie wmówić, że „już powinieneś wiedzieć” albo „jest już za późno na zmiany”. Takie słowa zwykle padają z ust tych, którzy sami chcieli spróbować, jednak za bardzo się bali. Do następnego, Odwiedź mnie na FACEBOOKU, INSTAGRAMIE oraz snapchacie: indioska Wyświetlenia: 5 859 zapytał(a) o 20:18 Nie wiem co ze sobą zrobić...? Zerwał ze mna chłopak. Byliśmy 3 miesiące razem, i wszystko dobrze sie układało, prawie w ogóle się nie kłociliśmy. Dzisiaj powiedział mi, że nie chce mnie okłamywać, że już nic do mnie nie czuje i nie możemy byc w tej chwili razem bo to nie ma sensu. Ja go nadal kocham i to strasznie, ciągle o nim myślę. Powiedział że nie chce zrywać ze mną kontaktu, możemy być przyjaciółmi narazie. Nie wiem jak mam teraz postepować, jak się zachowywać wobec niego? I nie chcę innego chłopaka, on był moim ideałem. Myślicie, że jeszcze coś do mnie poczuje kiedyś...? ja wiem, że miłość nie pojawia się tak o, na zawołanie.., ale może jest coś co mogłabym zobić żeby znowu coś do mnie czuł? Ostatnia data uzupełnienia pytania: 2010-09-12 22:18:29 Odpowiedzi szupi odpowiedział(a) o 20:22 Raczej nie zakocha się, szanse są małe, ale różnie bywa ;]Moim zdaniem powinnaś docenić, że miał dobre intencje nie chcąc cię okłamywać i staraj się nie zrywać z nim kontaktu(!). Jeżeli powiedział, że chce się przyjaźnić, to jak najbardziej powinniście się spotykać. EKSPERTSara001 odpowiedział(a) o 20:35 Wiem że jest Ci teraz cięzko ze mną zerwał chłopak byłam z nim 3 lata...Wiem że to trudne ale musisz jakos życ dalej...pogadaj może z przyjaciółką z kimś kto Cię wysłucha pomoże...Czy on cos do Ciebie poczuję... jeślu Cię kocha naprawdę to tak... ale skoro powiedział Ci że już nic do Ciebie nie czuje... tak nagle bez powodu to wątpie czy to z jego strony było silne uczucie takie prawdziwe...Gdyby Cię kochał nie zerwał by... bo tak naprawde nie da się nagle przestać kochać nie da się... no chyba że uczucie nie było prawdziwe i było słabe wtedy tak blocked odpowiedział(a) o 21:40 Nikogo do miłości zmusić nie można i widzę, ze Ty o tym wiesz:) Chłopak postąpił odpowiednio, powiedział Ci prawdę, ze nic do Ciebie nie czuje, ale nadal chce utrzymywać z Tobą kontakt. To dobre posunięcie z Jego strony. Oznacza to, że nadal Cie bardzo lubi i zależy Mu na Tobie. Myślę, że powinnaś się zgodzić na to byście na razie zostali przyjaciółmi. Dzięki temu zawsze będziesz przy Nim, będziesz mogła Go wspierać i możliwe jest, ze znów będziecie razem. Byliście ze sobą 3 miesiące-to jest dość krótko. Jednak znam pary, które są ze sobą mniej niż miesiąc;) Na razie nic nie rób. Poczekaj aż sytuacja sama się rozwinie. Jeśli będziesz widziała, ze chłopak zakochał się w innej to po prostu będziesz musiała o Nim zapomnieć. Ale na razie bądź Jego Paulaa^^ odpowiedział(a) o 20:22 hmmm...możliwe że jeszcze kiedyś coś do cb poczuje ;P zacznij o siebie dbać modnie się czesac i ubierać to może on zacznie żałować że z tb zerwał ;] ja tak robiłam i podziałało ;D Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub Być może znalazłaś się w takim momencie swojego życia, gdzie na myśl o swoim związku, miałabyś ochotę zaznaczyć „To skomplikowane”. Może czujesz, że żyjesz w jakimś zawieszeniu, nie wiesz, co dalej, co zrobić ze swoim życiem. To nie jest dobre uczucie. Ale jak się z niego wyrwać? Skomplikowane relacje Relacje pomiędzy Tobą, a Twoim partnerem mogą skomplikować się na rożnych polach. Coś pomiędzy wami wygasło. Może już zdecydowaliście się na rozstanie, ale cały czas utrzymujecie kontakt, rozmawiacie o was, kłócicie się, obarczacie wzajemnie odpowiedzialnością. A może któreś z was cały czas deklaruje, że musi to jeszcze przemyśleć. Być może ciężko wam znaleźć w sobie te uczucie z początków związku. Najistotniejsze wydaje się jednak to, że nie czujesz się w tym układzie dobrze i jednocześnie nie masz pojęcia co dalej z nią zrobić? Czekać? Walczyć? Odejść? Żądać działania z drugiej strony? W pełni się podporządkować, byleby tylko on nie chciał odejść? Co robić? Naturalne jest, gdy w tym wszystkim pojawia się lęk. O przyszłość, o swoje zdrowie i samopoczucie, lęk przed tym, co powiedzą inni, dalsi i bliżsi ludzie, lęk o stronę finansową życia, lęk przed samotnością. Trudno wtedy podjąć jakąkolwiek decyzję. Jak długo chcesz w tym trwać? Czy czekasz, aż samo coś się wydarzy i podejmie decyzję za Ciebie? Myślisz, że będzie to dla Ciebie dobre? Może tak, a może nie. Przejąć stery Zdecydowanie jestem zwolenniczką kreowania własnego życia. W każdej sytuacji, nawet tej najgorszej, masz wybór. Nie musisz czekać na ruch z drugiej strony. Jeśli czujesz, że relacja w której jesteś, jest dla Ciebie naprawdę ważna, bo w jakiś sposób Cię buduje, sprawia, że stajesz się lepsza, walcz! Poszukaj możliwości, opracuj plan, który doprowadzi Cię do zwycięstwa. Jeśli jednak czujesz, że ta relacja Cię pogrąża i więcej tracisz niż zyskujesz tkwiąc w niej, zastanów się, jak z niej wyjść. Być może pierwszym krokiem będzie ujarzmienie własnych leków. Nazwij to, czego się boisz. Przyjrzyj się temu. Być może okaże się, że jesteś w stanie utrzymać się sama. Być może wcale nie jesteś skazana na samotność. Może to w końcu czas na odbudowanie poczucia własnej wartości i nauczenie się bycia tylko ze sobą. Nasz strach jest tym większy, im bardziej nieokreślony jest jego przedmiot. Kiedy nazwiemy to, co nas przeraża, staje się to bardziej oswojone i łatwiejsze do ujarzmienia. Główne pytanie brzmi jednak, czego tak naprawdę chcesz od życia? Czy zastanawiałaś się, gdzie chcesz być za rok? Za trzy? Pięć? Kiedy nie wiesz, czego chcesz, dokąd zmierzasz, można powiedzieć, że dryfujesz. Przepływasz z jednego dnia w następny. “Jakoś to będzie”, co? Ale czy satysfakcjonuje Cię to “jakoś”? Jak często zastanawiasz się nad kierunkiem swojego życia? Czy również masz wrażenie, że obecny świat pędzi w jakimś zawrotnym tempie? Jeśli zatrzymujemy się na refleksję, to tylko na moment. Bo […] Jest coś, co torpeduje nasze próby działania. Jest coś, co trzyma nas w miejscu. Nawet jeśli miejsce, w którym się znajdujemy jest […] Jedyna pewna rzecz w naszym życiu, to zmiana. Niektóre z tych zmian są wyczekiwane przez nas, inne przez nas kreowane. Są jednak […] W kryzysowych sytuacjach to, czego bardzo nam potrzeba, to poczucie wsparcia. Poczucie, że na wyciągnięcie ręki jest ktoś, kto zrozumie, zaakceptuje, powie […]

nie wiem co ze sobą zrobić